სტატია, დიასახლისები, მწვანე ჭიქა და ახალი წელი

რედაქციაში  მწვანე ჩაის ჭიქას ისევ ქვია გულოს  ჭიქა, მიუხედავად იმისა, რომ  მარტის თვიდან გაზეთ ,,სამხრეთ კარიბჭეში“ აღარ ვმუშაობ.

ერთხელ,  ერთგან, ოჯახში სტუმრობისას, როცა საჭმელების მომზადებაზე დაიწყეს დიასახლისებმა საუბარი  და თავის მოწონება,  მეც მკითხეს, - რისი გაკეთება იციო. სტატიებს ვწერ თქო - ვუპასუხე და გაიცინეს, - ეგ რა საქმეაო.

დილით დგები და არ იცი სად მოგიწევს წასვლა, ალთას თუ ბალთას, ამიტომაც იცვამ დაბალძირიან ფეხსაცმელს, უფრო ბოტასს, ფურცლებით, ბლოკნოტით, ფოტოაპარატით, დიქტოფონით და ათასი ’’ხარა-ხურით’’ სავსე ჩანთას  იღებ და გარბიხარ რედაქციაში.

გზაში სხვადასხვა დაწესებულებების წინ მდგარ მანქანებს ათვალიერებ -  ვაა , ეს უკვე მისულა სამსახურში, კომენტარზე უარს ვერ მეტყვის! ვაა, ეს აგვიანებსს, ნეტავ რა დროს მიდის სამსახურში? იმის მანქანა სამრეცხაოში დგას... შედიხარ რედაქციაში და იწყება რესპონდენტებთან  სატელეფონი საუბრები, შეთანხმებები,  მათი დაყოლიება შეხვედრებზე. სიარული ერთი დაწესებულებიდან მეორეში, სოფლიდან სოფელში, ქალაქიდან ქალაქში...

სტატიას, რომელსაც თქვენ ერთი ამოსუნთქვით კითხულობთ, სულ მცირე ოთხი დღის სიარული, მინიმუმ ხუთი  რესპონდენტის ჩაწერა და ფოტოს მოძიება სჭირდება. მერე ჩანაწერის გაშიფვრა, სადღაც სამი ან ოთხი ათასი სიტყვა, საიდანაც 500  სიტყვა, ყველაზე მთავარი უნდა დატოვო, რასაც მუდმივად მოსდევს რესპონდენტების წუწუნი, ამდენი გელაპარაკე და ეს ორი სიტყვა რა იყოო.  პარასკევიც მოდის, მასალა გაშიფრულია, აწყობა, ლიდი და სათაურია საჭირო.

ლიდი თუ ვერ დავწერე, არაფერი გამომდის, ვუსმენ მუსიკას, ვსვამ ჩაის, გავდივარ გარეთ, მერე ყველანი: თამუნა, ნინო, ნათია, თაკო, მანჩო,  ჩვენი მრგვალი მაგიდის ირგვლივ ვჯდებით და ვიწყებთ წუწუნს:  გათიშული ვარ;  არაფერი გამომდის;  სათაურიც ვერ დავწერე; ნეტა ლიდი მომაფიქრდეს კარგი; ამ სტატიას მთელი ნერვები შევწირე...  მერე ერთბაშად წამოვიშლებით, კომპიუტერებთან ვჯდებით  და ისმის კლავიატურის წკაპა-წკუპი ღამის პირველ საათამდე.

სტატია მზადაა, თუმცა  ვიდრე გაზეთში მოხვდება, კიდევ აქვს საფეხურები გასავლელი. თუმცა, ამაზე თავს აღარ შეგაწყენთ.

... მწვანე ჭიქით დავიწყე. მაშინ, ჭიქების ყიდვისას, გოგოებმა ყველამ ჩვენი ფერი ავირჩიეთ.  ჩემი ფერი მწვანეა.  2012  წელიც მწვანე დრაკონისაა. 

ახალ წელს გილოცავთ! 

31-ში, ღამით, როცა 12 -ს ჩამოკრავს, სურვილი ჩაიფიქრეთ.

რედაქციაში Text2 - ში ისევ ყრია ჩემი გამოუქვეყნებელი და დაუსრულებელი სტატიები ...